Saturatie FAQ

De arteriële zuurstofsaturatie of SpO₂ (soms ook kortweg saturatie) is een graadmeter voor de hoeveelheid zuurstof die aan het hemoglobine in de rode bloedcellen in de arteriën of slagaders gebonden is. De saturatie wordt uitgedrukt als een percentage en is bij gezonde personen meer dan 95%.

Het meten van de arteriële zuurstofsaturatie kan gebeuren op 2 manieren:

• arteriële bloedgasanalyse: deze methode vereist een arteriële bloedafname en is vrij duur
• de transcutane meting met een saturatiemeter of pulsoximeter: deze methode is heel eenvoudig en minder duur. Het zijn deze toestellen die u op deze website vindt.

Indien het hemoglobine gebonden is aan zuurstofmoleculen heeft het een rodere kleur dan hemoglobine dat geen zuurstof vasthoudt. Dit verschil in kleur wordt waargenomen door de pulsoximeter. Om dit te meten stuurt de saturatiemeter infrarode lichtgolven door de huid en vangt hij het teruggekaatste licht terug op. Uit het verschil in kleur tussen uitgezonden en teruggekaatst licht kan men de saturatie - het gehalte aan hemoglobine dat aan zuurstof gebonden is - bepalen.

Men spreekt van desaturatie als de arteriële zuurstofsaturatie minder is dan 90%.

Desaturatie wil zeggen dat de patiënt onvoldoende zuurstof inademt of dat de zuurstofuitwisseling tussen de longen en het bloed niet naar behoren functioneert.

Desaturatie kan veroorzaakt worden door ademhalingsziekten, zoals astma en COPD.

Bij hartproblemen treden vaak vochtophopingen in de longen op, waardoor de zuurstofuitwisseling minder goed kan plaatsvinden en met desaturatie tot gevolg.

Een vaak voorkomende vorm van desaturatie is de nocturne desaturatie. Dit is een gevolg van de aandoening slaapapneu, waarbij mensen gedurende de nacht verschillende malen stoppen met ademen gedurende tientallen seconden tot zelfs enkele minuten.